Seviyorsam

Nevi şahsına münhasır bir şairdir Özer Bal. Basittir, kısadır şiirleri ama bir o kadar da anlamlıdır. Eğer gerçeklerle yüzleşmekten korkan bir insansanız o anlamlar, adeta sizi peşinizden kovalar ve birden duvara çarpmış gibi olursunuz. Sonra anlamlar yoğunluğunu artırır ve anlam denizinde kaybolursunuz...
Üniversiteye gitme hayalleriyle lise sıralarını işgal ettiğim yıllarda hayatta düşünüşüyle, duruşuyla, her yönüyle örnek aldığım tek insan, edebiyat hocamın sayesinde kendisiyle tanışmıştım. O zamandan kalma benim detaylara takıntım; kelimelerin anlamlarını sorgulama, derinliğine inme, hissetme telaşım… “Ben seviyorsam sen bahanesin” demeyi o zaman öğrenmiştim.
Ve bugün aklıma geldi bu şiir işte. Daha çok okunsun, bilinsin istedim!

Seviyorsam

Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı.

Sana yüklediğim anlamları
Senmişsin gibi düşünme
Aldanırsın.
Sen o anlamlarda
Sadece bende varsın.

Ben seviyorsam
Sen bahanesin.

Özer Bal

Seni unutmayacağız!

Konuşamıyor, sadece bir canlı, nefes alıp veriyor ve bakışlarıyla, varlığıyla hayatta aslında saflığı bizlere gösteriyor.
İşte insanoğlu o kadar cani ki zavallı aklıyla kendini üstün sanıp bir kediyi elini kolunu sallaya sallaya öldürebiliyor.
Bu hakkı kendisinde görüyor.
Bir de öyle lanet bir düzen var ki o cani sadece yaptığıyla kalıyor.
Hiçbir ceza almıyor.
Ama bir kediyi can çekiştire çekiştire öldüren caninin insanları katledebilecek bir yüreğe sahip olduğu unutuluyor.
Dileğim şudur ki o yürek ömür boyu can çekişsin.
Tüm insanlığın laneti üzerinde olsun!